U cij knyžci postaje dyvovyžna dolja chlopčyka z Donbasu, jakyj peršu svoju muzyku počuv u šachtars′komu Artemivs′ku, a stav odnym iz najvydatnišych ukraïns′kych kompozytoriv. Monohrafija pro žyttja i tvorčist′ Ivana Karabycja vychodyt′ za meži suto muzykoznavčoho doslidžennja: ce dokument pro neprostu epochu, v jakij, okrim heroja opovidi, tvoryly svoï sady velyki kompozytory Rejnhol′d Hlijer, Borys Ljatošyns′kyj, Myroslav Skoryk, Valentyn Syl′vestrov. «Kožna ljudyna u svojemu žytti može projty šljach kul′tury – abo, jak kažut′ filosofy, šljach kesarja – i šljach zerna, tobto šljach prorostannja i plodonosinnja. Same takym šljachom zerna je žyttja Ivana Karabycja. Vvažajut′, ščo važlyvym aspektom pošuku sensu žyttja je zrobyty bodaj odnu ljudynu ščaslyvoju. Muzyka Karabycja daruje vsim nam ščastja pryčetnosti do spravžn′oho mystectva, ščo zapaljuje svitlo v našych dušach… Muzyka Karabycja vchodyt′ do arsenalu žyttjestijkosti sučasnoï ljudyny». Serhij Kryms′kyj «…JA ne možu zvyknuty, ščo Ivan vidijšov… vin bez kryku, bez toho, ščob rvaty na sobi vyšyvanku, prosto pracjuvav. Ale za joho tvoramy svit znav, ščo je taka Ukraïna». Borys Olijnyk «Zhadujučy Ivana Karabycja, vydatnoho muzykanta i čujnu, šljachetnu ljudynu, ja teper rozumiju, jakym bezcinnym darom je družba z takymy ljud′my, jak vin. Pam’jat′ pro n′oho dlja mene je svjaščennoju. Hostynnist′ Karabycja bula prjamym prodovžennjam joho svitloho obrazu i moral′noï vysoty. S′ohodni kožen može vidčuty hostynnist′ joho tvorčoho svitu». Valentyn Syl′vestrov