Ne zhdav i ne hadav Taras, scho stane vid′makom-charakternykom. A razom z otrymanoyu syloyu zvalyt′sya na n′oho tsila hora klopotiv. Bo opynyt′sya kozak ne pomizh dvoch vohniv, a v samisin′komu vyri. YEzuyity Loyoly, busurmany, tayemna sluzhba Ivana Hroznoho... ba navit′ sam Satana — usi chochut′ otrymaty vid Tarasa yakus′ chudodiynu relikviyu. A vin ni snom ni duchom... Mozhe, bat′ko znaye. Ale toy uzhe pivroku yak zahynuv chy propav bezvisty. Ot i roby, scho chochesh. Virnishe — scho mozhesh. Aby vyslyznuty z pastky, zalyshytysya zhyvym i tayemnytsyu rozhadaty. Pro vse tse ta sche bahato inshoho chytachi diznayut′sya z pershoyi knyzhky tsyklu «Trychi ne vmyraty» «Spadok».