Ne ždav i ne hadav Taras, ščo stane vid′makom-charakternykom. A razom z otrymanoju syloju zvalyt′sja na n′oho cila hora klopotiv. Bo opynyt′sja kozak ne pomiž dvoch vohniv, a v samisin′komu vyri. JEzuïty Lojoly, busurmany, tajemna služba Ivana Hroznoho... ba navit′ sam Satana — usi chočut′ otrymaty vid Tarasa jakus′ čudodijnu relikviju. A vin ni snom ni duchom... Može, bat′ko znaje. Ale toj uže pivroku jak zahynuv čy propav bezvisty. Ot i roby, ščo chočeš. Virniše — ščo možeš. Aby vyslyznuty z pastky, zalyšytysja žyvym i tajemnycju rozhadaty. Pro vse ce ta šče bahato inšoho čytači diznajut′sja z peršoï knyžky cyklu «Tryči ne vmyraty» «Spadok».