Svoyi lysty na bat′kivschynu vona pidpysuvala: «Maryna — tsarytsya moskovs′ka». I vona bula neyu — tsarytseyu moskovs′koyu. SCHopravda, vs′oho lyshe dev’yat′ (!) dniv u rotsi 1606-mu. I potim visim rokiv neymovirnych zletiv i karkolomnych padin′. Maryna Mnishek, pol′s′ka hrafynya, visimnadtsyatyrichna dochka voyevody z ukrayins′koho Sambora z Karpat, voleyu vypadku (chy isto¬riyi) stala tsarytseyu i zhonoyu dvoch tsariv tych lychych chasiv, yaki na Rusi prozvaly Smutnymy, a yiyi — tsarytseyu Smuty. Pro tse y rozpovidayet′sya v romani Valentyna CHemerysa. A sche pro kochannya Maryny do molodoho tsarya Dmytriya, pro ostannyu yiyi lyubov do kozats′koho otamana Ivana Zaruts′koho, pro kryvavu trahediyu, scho yiyi spitkala, i pro podal′shu dolyu moskovs′koyi tsarytsi, chyye zhyttya tak rano urvalosya — u 26 rokiv — u bashti Kolomens′koho kremlya i yaka vzhe pislya svoyeyi smerti bude oholoshena vid′moyu i chaklunkoyu…