Knyzhka Svitlany Aleksiyevych «TSynkovi chlopchyky» prysvyachena viyni v Afhanistani, koly desyat′ rokiv — z 1979-ho i do 1989-ho na chuzhiy zemli hynuly nashi radyans′ki viys′kovi. Pravda pro tu viynu retel′no prychovuvalasya: derzhava cherez zasoby masovoyi informatsiyi rozvernula propahandu neobchidnosti ta uspishnosti «nadannya mizhnarodnoyi finansovoyi dopomohy druzhn′omu narodovi Afhanistanu». V rezul′tati Afhans′ka viyna dlya obyvatelya dovhyy chas zalyshalasya nevidomoyu, zovni hladkoyu, a holovne — mayzhe bezkrovnoyu. Hazety publikuvaly statti pro uspishni viys′kovi operatsiyi radyans′kych viys′k v Afhanistani, de mayzhe ne bulo zhertv sered nashoho kontynhentu, a vtraty protyvnyka, navpaky, znachno perevyschuvalys′... Ale vse chastishe staly pryvozyty dodomu v domovynach, obbytych tsynkovoyu blyachoyu, zahyblych chloptsiv, yaki neschodavno zakinchyly shkolu... Zahlyadaty vseredynu truny ne dozvolyalosya, pochoron ne afishuvavsya, i ridnym navit′ ne povidomlyaly spravzhnyu prychynu smerti yichnich ditey... A chto povertavsya zhyvym —toy ne mih znayty sebe u myrnomu zhytti. TSiyeyi viyny nache ne bulo. Buly lyshe skalicheni ta mertvi chlopchyky... I ne til′ky tilom, ale y dusheyu.