U galic′komu selі Peretinі žittja protіkaє nekvapno j navіt′ necіkavo. Možlivo, єdinim vinjatkom posered sіroї budenčšini є protistojannja mіž prichil′nikami ukraїns′koї «Prosvіti» ta moskvofіlami, jake іnodі pererostaє u bіjku. Odnak spokіjne buttja raptovo zakіnčuєt′sja pogožogo lipnevogo dnja 1914 roku, koli meškancі Peretina dіznajut′sja pro počatok vіjni. U kožnogo z nich vіdteper svіj šljach і svoja dolja. Na moskvofіlіv čekaє peršij v Єvropі koncentracіjnij tabіr Talergof; doroslich čolovіkіv prizivajut′ do avstrіjs′koї armії; patrіotično nalaštovana molod′ vstupaє do lav Ukraїns′kich sіčovich strіl′cіv. Seljani, čšo zališilisja vdoma, upovnі nasolodilisja «prinadami» rosіjs′koї okupacії ta svavіlljam «svoїch», avst­rіjs′kich, žandarmіv. Koli ž tі, komu naležalo zaginuti, zaginuli, a čšaslivcі povernulisja dodomu, stalo zrozumіlo, čšo vse tіl′ki počinaєt′sja...