«Čas neskorenych» — s′oma knyha «Halyc′koï sahy» — ochopljuje ostanni roky Druhoï svitovoï vijny i pislja neï. Zbahnuvšy, ščo spodivatysja bil′še ni na koho, halyčany sami vyrišuvaly svoju dolju, ale šljachy dlja c′oho obyraly rizni. CHtos′ poviryv nimec′kij propahandi j zapysavsja do dyviziï «Halyčyna», a dechto zrozumiv, ščo jedyno pravyl′nyj šljach — ce vstupyty do lav Ukraïns′koï Povstans′koï Armiï. Ale peršych čekav «brodivs′kyj kotel», a druhym dovelosja staty do boju z inšym vorohom. Na Halyčynu povernulasja radjans′ka vlada, jaka vyjavylasja ne kraščoju za nimec′ku: v selach nasyl′no stvorjuvaly kolhospy, pid dulamy avtomativ vidbulysja vybory do Verchovnoï Rady SRSR, na naspich sklykanomu sobori likviduvaly Ukraïns′ku hreko-katolyc′ku cerkvu. Ale u čyslennych kryïvkach, schovanych vid vorožych očej, zalyšalysja ti, chto ne skoryvsja doli.