Na mezhi XV—XVI stolit′ rozpochalasya nova era v istoriyi filosofiyi — doba onovlennya, u yakiy sformuvalasya vira v te, scho svitovyy poryadok ne ye nezminnym i scho lyudyna maye zminyty yoho. Humanizm buv ne rizkym perechodom vid Seredn′ovichchya do Vidrodzhennya, ne novitn′oyu paradyhmoyu, a radshe novoyu kontseptsiyeyu vidnosyn mizh lyudynoyu, Bohom i svitom, u yakiy lyudyna stavala aktyvnym tsentrom, diyovoyu osoboyu ta miroyu vsich rechey. XVII stolittya — period bezladdya ta nestabil′nosti, zanepokoyennya ta dezoriyentatsiyi, naukovych rozvidok i velykych utopiy — pryvelo do rozkvitu yevropeys′koyi kul′tury. I vzhe u XVIII stolitti svitlo rozumu ta krytychnoho myslennya pronykaye na kozhen riven′ naukovych doslidzhen′. Nashe vydannya proponuye chytacham zdiysnyty tsikavu y nezvychaynu podorozh istoriyeyu filosofs′koyi dumky vid humanizmu do Kanta. U niy svitohlyadni ideyi poyednano z yavyschamy material′noyi kul′tury, formy mirkuvan′ — iz zhyttyam suspil′stva, filosofiyu — z istoriyeyu, mystetstvom i naukoyu. Myslyteli, yaki suprovodzhuvatymut′ chytachiv na ts′omu shlyachu, ye stovpamy filosofs′koyi dumky: vid Marsilio Fichino i Piko della Mirandoly do Dzhordano Bruno ta Frensisa Bekona, vid Rene Dekarta i Dzhona Loka do Barucha Spinozy ta Hotfrida Leybnitsa, vid Devida YUma do Immanuyila Kanta.