Єvgenіj Pavlov zrobiv svoї pershі kroki v mistectvі naprikіncі 1960-ch, і vzhe v 1971, razom zі svoїm drugom YUrієm Rupіnim, іnіcіyuvav avangardnu grupu charkіvs′kich fotografіv «Vremya» (Boris Michajlov, Oleg Mal′ovanij, Anatolіj Makієnko, Oleksandr Sitnichenko, Oleksandr Suprun, Gennadіj Tubalєv). Grupa poklala pochatok fenomenu charkіvs′koї fotoshkoli, vіdomoї zavdyaki svoїj «teorії udaru». Trivalij chas vona bula єdinim aktivnim centrom fotoavangardu v Ukraїnі. Tіl′ki v kontekstі tich rokіv, koli defemіnіzacіya ta demaskulіnіzacіya nav’yazuvalisya radyans′kim rezhimom, staє zrozumіlim domіnuvannya u fotografіyach grupi «Vremya» kul′tu ogolenogo tіla, yak odna z fundamental′nich pozicіj «teorії udaru». Її manіfestacієyu stala znyata u 1972 rocі serіya Pavlova «Skripka», shho organіchno vtіlila іdeї nonkonformіzmu tich rokіv. Vona sprijmaєt′sya takozh v kontekstі ruchu radyans′kich chіpі ta trіumfu muzichnoї kul′turi «Bіtlz» na mezhі 1960-70-ch. Golovnoyu novacієyu cієї roboti, vazhlivoї dlya zagal′nogo kul′turnogo prostoru neangazhovanogo mistectva SRSR, bula masova zjomka ogolenoї cholovіchoї naturi, realіzovana yak chudozhnіj proekt. Cya robota z grupoyu «chіpuyuchich» yunakіv stala proobrazom chepenіngu і akcії, znyata yak film stills.