Poryn′te v žorstokyj svit vijs′kovoho koledžu dlja veršnykiv drakoniv! Tut narodžujet′sja elita! Abo pomyraje... Dvadcjatyrična Vajolet planuvala provesty žyttja sered knyžok. Odnak nakaz materi, uslavlenoï zachysnyci korolivstva, zminjuje vse. Divčyna zmušena pryjednatysja do soten′ kandydativ, jaki prahnut′ staty hordistju Navarry - veršnykamy na drakonach. U vijs′kovomu koledži ne terpljat′ slabakiv - ni ljudy, ni drakony. A Vajolet ne može pochvalytysja syloju, tož vona pomre. Ïï vb’jut′ abo kursanty, ščo prahnut′ pozbutysja konkurentky, abo polum’ja drakona. JAkščo, zvisno, peršym do ïï horla ne distanet′sja toj, chto maje personal′nyj rachunok do ïï materi, a platyty dovedet′sja Vajolet. I, ščob pobačyty nastupnyj schid soncja, divčyni znadobljat′sja ves′ ïï rozum i vsja udača.