Vidatnij pіanіst, chorovij dirigent, kompozitor Mikola Lisenko (1842—1912) zdobuv bliskuchu osvіtu — zakіnchiv prirodoznavchij fakul′tet Kiїvs′kogo unіversi- tetu, potіm zachistiv kandidats′ku disertacіyu z bіologії, і jomu prorokuvali blis- kuchu karєru vchenogo. Ale vіn obrav sobі іnshij shlyach, povyazavshi svoє zhittya z mu- zikoyu. Pіslya navchannya v Lejpciz′kіj konservatorії (klas fortepіano) Lisenko stav pіanіstom-vіrtuozom. Vіn vchivsya u Rims′kogo-Korsakova v Peterburz′kіj konserva- torії, odnak use svoє zhittya prisvyativ propaguvannyu same ukraїns′koї muziki. Іnteresi Mikoli Vіtalіjovicha buli rіznobіchnimi: vіn stvoriv Tovaristvo lyu- bitelіv muziki і spіvu, pracyuvav u Pіvdenno-Zachіdnomu vіddіlennі Rosіjs′kogo geo- grafіchnogo tovaristva, robiv obrobki narodnich pіsen′, napisav 10 oper, vokal′nich tvorіv, sonat, rapsodіj, syuїt, polonezіv, noktyurnіv... A shhe vіn volodіv neabiyakim lіte- raturnim talantom — odnim іz pershich іnterpretuvav «Kobzarya» SHevchenka, napisav kіl′ka fol′klornich prac′ і vzagalі buv lyudinoyu visokoї erudicії, enciklopedistom і bagatogranno obdarovanoyu osobistіstyu. Tak shho Mikolu Lisenka cіlkom spravedlivo nazivayut′ get′manom ukraїns′koї muziki.