Symon — tak nazyvaly yoho druzi v dytynstvi. Zhodom takyy psevdo stoyatyme pid krytychnymy stattyamy y feyletonamy zhurnalista Vasylya Symonenka. Prote haryachi ta vidverti virshi, yakych tak boyalysya «baystryuky kativ osatanilych», pidpysuvatyme perevazhno svoyim im’yam. Symonenko ne boyavsya hovoryty pravdu, nikoly ne buv zruchnym i kyshen′kovym. Stav naspravdi narodnym Poetom. Mih by staty vtorym SHevchenkom, yakby… Smert′ chodyla za nym nazyrtsi. Velykoyu temnoyu rybynoyu krutylasya navkolo, koly yunakom zaplutavsya u latatti. Stoyala v uzholiv’yi, koly yoho led′ zhyvoho pislya padinnya z vitryaka tovaryshi prynesly dodomu. I vzhe ne vidstupyla, koly vnaslidok zhorstokoho pobyttya u viddilku militsiyi, v n′oho zahostrylasya davnya chvoroba. Radyans′ka vlada chotila pochovaty i yoho poeziyu, nakladayuchy zaboronu na virshi. Odnak slovo pravdy znyschyty nemozhlyvo.