Leonid Leonov (1899–1994) — belogvardejskij oficer i ryadovoj krasnoarmeec; kupecheskij syn i modnyj literator, kotorogo Maksim Gor′kij nazval svoim preemnikom; dramaturg, ch′i p′esy snimayutsya iz repertuara zvonkami Stalina, i metr, kotorogo s devyanostoletiem pozdravlyaet Michail Gorbachev… Neveroyatno, chto vsyo eto moglo pomestit′sya v zhizn′ odnogo cheloveka. Slave ego pervych romanov — Barsuki, Vor — zavidovali Bulgakov i Nabokov, p′esu Untilovsk postavili vo MCHATe pri Stanislavskom, a publikaciya poslednego romana — Piramida — opozdala na neskol′ko let, chtoby stat′ bestsellerom epochi perestrojki naravne s Det′mi Arbata. Prilepin-biograf ochen′ tshhatelen. Imenno ottogo tkan′ knigi — s shevronom na rukave praporshhika Leonova i cenami na koninu v Archangel′ske 1919-go, s kaznyami v Odesse 1921 goda i stichami Leonova v odesskoj gazete “Krasnyj boec”, s pis′mami M.V.Sabashnikova zhene iz-pod aresta, s shiroko propisannym fonom sud′by i chetkim ponimaniem figur, svyazej, smyslov — rekonstruiruet pomyanutoe im “nemyslimoe raznoobrazie bozhestvennogo mira”. I kazhdyj blik, kazhdyj smyslovoj mazok uslozhnyaet portret glavnogo geroya (Elena D′yakova, Novaya gazeta). Lyubov′, interes k personazhu i radostnaya gotovnost′ razgadyvat′ predlozhennye im zagadki dazhe bez nadezhdy na okonchatel′nyj uspech skvozyat u Prilepina v kazhdoj strochke, v kazhdoj masterski podobrannoj citate. Ot ego knigi trudno otorvat′sya, a na vychode voznikaet nastoyatel′noe zhelanie perechitat′ samogo Leonova — “Russkij les”, “Vora”, “Dorogu na Okean”. I eto, pozhaluj, luchshee, chto v principe mozhno skazat′ o lyuboj pisatel′skoj biografii (Galina YUzefovich).