Novgorodskaya zemlya, XVII vek, dikij, neosvoennyj kraj, mesto, gde samye strashnye legendy i skazaniya stanovyatsya byl′yu, a Konec Sveta ozhidaetsya kak izbavlenie. Zdes′ demony skupayut dushi, oborotni lomayut vorota, kolduny sozdayut tvarej iz kuskov chelovecheskich tel, chodyat sluchi o blizkoj vojne, a zhizn′ ne stoit lomanogo grosha. Lesa kishat nechist′yu, na zabroshennych kladbishhach podnimayutsya mertvecy, drevnie mogil′niki tayat nesmetnye sokrovishha, dorogi zality krov′yu, a s neba skalitsya urodlivaya luna, nesushhaya pogibel′ i mor. I stol′ bezumnomu miru nuzhen podchodyashhij geroj. Znakom′tes′ — Ruch Buchila, ubijca, negodyaj, prochodimec i nemnozhko svyatoj. Pobeditel′ slabych, zashhitnik chudovishh, ochotnik na smazliven′kich vdov s devizom Kto ugodno, krome menya. Poslednyaya nadezhda pered licom opustivshejsya temnoty. Proklyatyj Bogom i lyud′mi vurdalak.