Kogda-to sud′ba sygrala s Tajlisan zluyu shutku, lishiv pamyati i proshlogo. Ona ostalas′ odna, bez blizkich i druzej, ne znaya, komu mozhno doveryat′ i na kogo nadeyat′sya... Ona privykla zhit′ bez proshlogo – temnogo, skrytogo gustym tumanom... i smirilas′ s nastoyashhim. A vperedi neizvestnoe budushhee – nachalo novogo puti, na kotorom ej predstoit vspomnit′ sebya i uznat′ tajny bylogo. Sud′ba vnov′ razdala karty, i Tajlisan gotova sygrat′, ved′ na konu nechto bol′shee, chem ee zhizn′…