Poky odni spivchuvayut′ yiyi samotnosti, inshi na pal′tsyach pererachovuyut′ yiyi cholovikiv… Z dytynstva Ol′ha rozumiye, scho vona «ne taka». YIyi syla lyakaye i prytyahuye, yiyi pochuttya i prystrast′ horyat′ vohnem. Ale vona sama — zhoryaye chy hartuyet′sya? Os′ vin, ideal: rozumnyy, intelihentnyy Makovey. Nehidnyk chy ryativnyk? Zlochynets′ chy zhertva? CHy vytrymaye kochannya syl′noyi zhinky? Bo zh vlasni «skelety v shafi» ne dayut′ pro sebe zabuty. Na shlyachu yichn′oho spil′noho schastya bahato tiney z mynuloho. Kobylyans′ka. Pro neyi znayut′ vse, ale yiyi ne znaye nichto. SCHodennyky, lysty, tvory... Naybil′sha mistyfikatsiya ukrayins′koyi literatury, stvorena neyu samoyu. Roman «Olya», volodar Hran-pri «Koronatsiyi slova-2020», ne pro pys′mennytsyu, a pro zhinku. Prystrasnu, vpertu, ale z vlasnymy kompleksamy ta pomylkamy, zhyvu...