Uden′ yiyi nichto ne bachyv. Vona — zahadkova y nevpiznana. ZHinka-tin′. ZHinka-pryvyd. ZHinka nochi. YIyi ne znaly v oblychchya. Kazaly, scho yoho v neyi ne bulo. I ne bulo tila. Til′ky chornyy plasch z kapyushonom. Nichto ne znav, zvidky vona vzyalasya. Lyudy viryly chutkam, yaki probudzhuvaly strach i spodivannya, scho, mozhlyvo, vdast′sya unyknuty zustrichi z neyu. Ale ne vsim tse vdavalos′. Ti, koho vona zustrichala, panichno boyalysya zhaduvaty perezhyte. Nichto ne rozumiv, pro scho movchala nichna zhinka, pislya zustrichi z yakoyu zhorstoki stavaly smyrennymy, pyyakiv vidvertalo vid alkoholyu, u bayduzhych probudzhuvalasya lyubov, zhadibni soromylysya svoyeyi sknarosti, pychati stavaly skromnymy, a bludnytsi kydalysya vidmolyuvaty hrichy. Vona z’yavlyalasya tam, de yiyi ne chekaly, i pered tymy, chto toho naybil′she potrebuvav. Vona bula vsyudy, niby chytala chuzhi dumky, bo zhyla v lyuds′kiy svidomosti. Prychodyla, yak nemynuchist′, yak proklyattya, yak vyrok. Znenats′ka vyrynala pered ochyma, i todi samotniy podorozhniy vidchuvav zhach nichnoyi zustrichi. Znykala raptovo, yak i z’yavlyalas′, lyshayuchy shans na spasinnya.