Kotyku-kotochku, ne chody v sadochku, a chody do chaty Sashu kolysaty». Tak spivala meni moya mama. A ya sluchav i spivav potim svoyim dityam, peredayuchy yim mamynu lyubov cherez roky i pokolinnya. Tak budete sluchaty, spivaty, lyubyty i vy. Ot zadlya ts′oho i napysav ya tsi virshyky i kazochky. SCHob Son-Drimota prychodyly do vas pid vikonechko. SCHob kotyky kolysaly kolysochky. SCHob tatko prynosyv vam hostynchyky «vid zaychyka». I schob rid nash ukrayins′kyy ne perervavsya na ts′omu sviti. YA napysav, a chudozhnyk Vasyl′ Vlasyuk namalyuvav. Dobri lyudy pereklaly moyu knyzhku sche y anhliys′koyu movoyu, schob u vs′omu sviti znaly, yaki skarby peredayemo my vam, nashym dityam.