Žyttja simnadcjatyričnoï Os′ky perevernulosja dohory drygom: u serpni, na ostannich kanikulach, vona musyt′ pereïchaty do sim’ï bat′ka, jakoho nikoly ne bačyla. Pidsluchana v potjazi rozmova pov’jazuje Os′ku z ljud′my, dlja jakych ci kanikuly tež neprosti. V odyn sjužet splitajut′sja cili nyzky podij ta stosunkiv: i neporozuminnja bat′kiv, i vyklyk «švydkoï», i vteča čerez vikno, i vybir vesil′noï sukni, i vulyčni bijky, i vtručannja policiï. Ta pomiž usim tym — ljubov, jaka «nikoly ne perestaje». Čytačam, znajomym iz poperednimy knyhamy avtorky — «Faktor kochannja», «Ukradenyj cvit» ta «Kochannja pid zirkoju Siriusa», — bude cikavo stežyty za novymy, často karkolomnymy povorotamy v doljach uže znajomych heroïv.