Divčynka Emi duže chotila košenja, navit′ mrijala otrymaty joho u darunok na den′ narodžennja. Prote ničoho ne vyjšlo — budynočok na derevi stav ne nadto pryjemnym sjurpryzom. I vse bulo b až nadto sumno, jakby u hosti do divčynky ne povadylasja odna sympatyčna malen′ka kišečka. Emi nazvala ïï Misti, hralasja, pestyla j hoduvala ïï. Prote znajomyty z bat′kamy ne navažuvalasja, bo bula, z ïchnich sliv, «zamaloju dlja dohljadu za domašn′oju tvarynkoju». Ale ž ce nepravda! Misti j Emi zmohly ce dovesty. Cja čudova knyžečka navčyt′ i ditej, i doroslych empatiï ta vpertosti u dosjahnenni svojeï mety. Dlja doškil′noho i molodšoho škil′noho viku.