Tarantino — unikal′nyj vypadok u kinematohrafi. CHlopčyk, zakochanyj u kino, ščo projšov dovoli netryvial′nyj, jak na hollivuds′koho režysera, šljach (za joho vlasnymy slovamy, «ja ne chodyv u kinoškolu, ja chodyv u kino»). Joho tvorčist′ ne vkladajet′sja u stali žanrovi ramky, vin nikoly ne tjaživ do linijnosti sjužetu, i cja knyha ne vynjatok. «Kinosposterežennja» — rozpovid′ dlja tych, chto choče zazyrnuty u kinokameru očyma Kventina Tarantino — očyma, jaki bačyly sotni j sotni fil′miv i spryjmaly ïch ne lyše jak rozvahu, a j sponukannja do diï. Tarantino dalekyj vid akademičnosti, joho instytuty — ekrany rozkišnych hollivuds′kych zaliv, kinošok prosto neba i vošyvych kinoteatriv dlja doroslych. Zamist′ sluchaty lekciï vin (šče šmarkljavym junakom) obmanom zdobuv zaprošennja na besidu z uljublenym režyserom, ščob osobysto rozpytaty pro vse, ščo joho cikavylo. Ci «kinosposterežennja» — ne porožni teoriï, a pošuk praktyčnoï vidpovidi — ne «čomu», a «jak». Cja knyha ne dlja vsich. Ne dlja tych, chto šukaje sensacij i pikantnych detalej (choča ïch tam možna znajty). Ne dlja tych, chto šukaje prjamych vidpovidej na skladni zapytannja (choča vony tam mistjat′sja, chaj i v zavual′ovanij formi). Ne dlja tych, chto šukaje barvystoï istoriï hlamurnoho hollivuds′koho uspichu (choča i vona tam je — poruč iz nuarom, hroteskom i marnymy sprobamy). Vona dlja tych, chto choče zazyrnuty u vydošukač očyma Tarantino — očyma, jaki bačyly sotni j sotni fil′miv i spryjmaly ïch ne lyše jak rozvahu, a j sponukannja do diï. Vona dlja tych, chto prahne znajty systemu u chaosi joho perechresnych posylan′, zazyrnuty za obrij joho paralel′noho vsesvitu. Vona dlja tych, chto ne boït′sja. Tomu ščo cja knyha — ryzyk. Ryzyk zablukaty u mišanyni kul′turolohičnych vplyviv, ščo tvoryly artystyčnu viziju avtora. Ryzyk porynuty u svit kinematohrafu dvadcjatoho stolittja i nazavždy zastrjahnuty v n′omu. Ryzyk zalyšytysja bez heppi-endu, jakym vy joho sobi ujavljajete. Ale toj, chto ne ryzykuje, — toj ne oderžuje malen′ku zolotu statuetku.