Šio obožnjuje knyžky i mrije staty bibliotekarem. CHoča ni, staty bibliotekarem dlja n′oho ne mrija, a cil′. CHlopcja ne zupynyt′ žodna z perepon: ni bidnist′, ni brak znan′. Vin zrobyt′ vse možlyve, ščob staty kafnoju. Z podij, opysanych u peršomu tomi, mynulo kil′ka rokiv. Šio napolehlyvo pracjuvav, včyvsja, doroslišav. Vin hotovyj do ispytu, zarobyv dostatn′o hrošenjat, sklav torbu v dorohu. Čy ne hotovyj? Adže nikoly ne mav možlyvostej bahatych mis′kych ditej, jaki til′ky j robyly, ščo včylysja do ispytu… Ne čas sumnivatysja — zaraz abo nikoly. Šio ta joho nastavnyk vyrušajut′ do bibliotečnoï stolyci zvyvystym šljachom sered nebezpek ta nejmovirnych pryhod. CHlopec′ lovytyme knyžkovych kradiïv, podbaje, pro te, ščob vesillja dvoch zakochanych taky vidbulosja, ta zustrine inšych kandydativ na zvannja kafny. Čy vstyhne vin na ispyt ta ščo čekatyme joho u misti bibliotek?