Halyna Horyc′ka — ukraïns′ka pys′mennycja, istoryk za fachom, vykladačka, kandydatka polityčnych nauk. Narodylasja v Kyjevi. Koly navčalasja v aspiranturi, počala pysaty svij peršyj roman «Dorohy, ščo vedut′ u Kaïr». Vin razom iz tr′oma inšymy romanamy — «Nebo dlja tych, chto maje kryla», «Ostr(i)v», «Karpats′kyj antydepresant» — uvijšov u peršu knyžku avtorky «Ostr(i)v», jaku vydalo vydavnyctvo «Folio», dali v seriï «Retroroman» vyjšly drukom dva romany Halyny Horyc′koï «Cerkva Svjatoho Džejmsa Bonda ta inši vorohy» j «Tovarystvo osyrotilych ateïstiv», a v seriï «Žinoča proza» — romany «Lilja. Paryž. Kochannja» ta «Marička. Kyïv. Zrada». Odyn iz holovnych heroïv romanu «Nadija. Honkong. Katarsys» — misto. I nevidomo, čy mohla b vzahali statysja cja istorija poza Honkongom. Imovirno. Napevno vidomo til′ky odne — cja istorija vidbuvajet′sja poza mežamy zvyčnoï nam linijnosti času. Ce roman pro čolovika i žinku, kotri zustričajut′sja v Honkonzi čerez bahato rokiv i ne pam’jatajut′ odne odnoho. Vony isnujut′ u paralel′nych vymirach i til′ky nepevnist′ cych vymiriv i ïchnich chytkych ramok dozvoljaje ïm zustritysja. Bo u c′omu sviti vse možlyvo…