Pro rol′ u nacional′no-vyzvol′nij borot′bi ukraïns′koho narodu Andrija Mel′nyka napysano nebahato j lyše v zahal′nych rysach. Čy ne tomu, ščo cja skromna ljudyna zavždy namahalas′ trymatysja u zatinku takych postatej jak Symon Petljura, JEvhen Konovalec′, a posady joho nikoly ne cikavyly, bo vin ne prahnuv do bezzasterežnoho liderstva. Do toho ž, jak ce často trapljajet′sja v istoryčnych doslidžennjach, za politykom Mel′nykom zabuvalosja pro Mel′nyka-ljudynu, ne zhaduvalosja joho osobyste žyttja, spilkuvannja z druzjamy j oponentamy, osoblyvosti joho charakteru, tobto, zoseredžujučys′ na tomu, ščo robyv Mel′nyk u nacional′no-vyzvol′nij borot′bi, omynajut′ te, jak vin ce robyv. Avtor knyžky sprobuvav zapovnyty cju prohalynu.