CHočemo rozpovisty pro fantastyčno sonjačnoho pys′mennyka — Bohdana Ihorja Antonyča. Pro te, jak vin buv malen′kym, na ščo dyvyvsja, čym zajmavsja, jak vychovuvavsja i ščo bulo dlja n′oho važlyvym. Pro te, ščo vin ljubyv roslyny i spivav pisni, maljuvav i hrav na skrypci. U jakych selach ta mistach vin žyv i pro jaki sela ta mista pysav. JAk odjahavsja i jak skladav svoï virši. A takož pro joho dyvovyžne vminnja — navit′ podoroslišavšy, zalyšatysja dytynoju, «ditvakom iz soncem u kyšeni».