Lučšie ljudi goroda - ideal′nyj globus Rossii ot Moskvy do samych čto ni na est′ okrain, vypuklyj, rel′efnyj, strašno podobnyj i prorisovannyj v mel′čajšich detaljach. Sderžanno, počti strogo i s pronzitel′nym ponimaniem Katerina Koževina rasskazyvaet vrode by istoriju otdel′no vzjatoj devuški v zatrudnenii, zachvatyvajučšuju, pugajučše točnuju i diko smešnuju, a na samom dele daet srez istorii ogromnoj strany i ee očen′ raznych ljudej: moskvičej i dal′nevostočnikov, ofisnogo planktona i pravil′nych mužikov, glav administracij i pod′′ezdnych alkašej, modnych didžeev i šamanov, suevernych kadroviček i mečtatel′nych gopnic. Ėto pravda lučšie ljudi, i lučše oni ne budut - esli, konečno, ne naučatsja ljubvi i terpeniju. Roman Kateriny Koževinoj podtverždaet, čto takoe vozmožno - i čto tol′ko ėto i nužno. Šamil′ Idiatullin