Proza Mychajla Kocjubyns′koho — ce jaskravi barvy j hostri dramatyčni konflikty, a joho žyttja — ce siri budni, nudna robota i služinnja suspil′stvu. CHaj tam de vidbuvajut′sja podiï joho tvoriv — u Černihovi, v Karpatach čy na italijs′ko mu Kapri, v centri uvahy pys′mennyka zavždy osobystist′. Joho cikavyt′ ljudyna- ostriv, jaka perežyvaje duševnu dramu, vidmežovujet′sja vid inšych, prahnučy harmo niï, i vodnočas šukaje sporidnenu dušu. Ce okremyj zahadkovyj vsesvit, do tajemnyc′ jakoho pys′mennyk proponuje dotorknutysja i, možlyvo, ščos′ rozhadaty. Pro novelu «Na ostrovi» Kocjubyns′kyj pysav u lysti, ščo v nij musyt′ buty «trochy soncja, morja, ljudej ta j mene». Tož i v cij knyžci je sonce, more, ljudy i sam avtor.