Volodymyr Lys – ukraïns′kyj prozaïk, dramaturh, žurnalist, jakoho nazyvajut′ narodnym pys′mennykom. Peremožec′ Koronaciï slova i Hrand-Koronaciï, inšych literaturnych konkursiv. Avtor čyslennych romaniv, povistej, radiop’jes i p’jes dlja teatru, novel i eseïv. Avtor romanu «Vyflejem», jakyj vyjšov drukom u vydavnyctvi Folio. Do oseli polis′koho seljanyna JAkova Mecha – holovnoho heroja romanu «Stolittja JAkova» – potrapljaje čuža divčyna, jaka stavyt′ proste, na peršyj pohljad, zapytannja: «Didu, a ty ljubyv?» I nakočujut′sja chvyli spohadiv: pro daleke dytynstvo, pro perše dramatyčne kochannja iz susids′koju divčynoju, pro velyku ljubov, jaka prynesla i simejne ščastja, i spovnene radoščiv, zdobutkiv i vtrat žyttja dovžynoju v cile stolittja… Ale JAkova čekaje šče odna nespodivanka iz žinkoju, jaka vvažaje sebe joho dočkoju, i vynykaje zapytannja, postavlene podumky: «Čoho ž ty plačeš, staryj?» Roman Ljudyna v pjaty maskach dyvuje ta intryhuje čytača vže z peršych storinok. Movby nizvidky z’javljajet′sja na čyslennych balach arystokrativ i ïchnich dorohach – v Ukraïni, Nimeččyni, Avstriï, Italiï, Transil′vaniï – znamenytyj rozbijnyk u masci. Dlja kožnoï z cych kraïn – svij kolir masky. Use ž znachodyt′sja smilyvec′, jakyj zryvaje odnu z nych. I počynajet′sja zachoplyvyj pojedynok tajemnyčoho, zuchvaloho j vrazlyvoho, bezžalisnoho i zakochanoho. Vin znav visim mov, utim ne mih zrozumity movu žinočoho sercja i vidčuty smak spravžn′oï peremohy. A vona bula tak potribna c′omu neordynarnomu zahadkovomu čolovikovi…