Razmykanie granic i struktury klassičeskoj dramy v Rossii proischodilo v neskol′ko ėtapov: načinaja s A.P. Čechova, skvoz′ sovetskie semidesjatye, p′esy L. Petruševskoj i V. Slavkina v postanovkach Anatolija Vasil′eva k Novoj drame devjanostych. V načale XXI veka v Rossii pojavilis′ novye tipy teatrov — immersivnyj, sajt-specifik, inkljuzivnyj, cheppening, kotorye radikal′no transformirovali teatral′noe prostranstvo, ujdja ot tradicionnoj dramy, zritel′nogo zala i daže samogo teatral′nogo zdanija. Kak tradicionnye formy teatra podvergalis′ dekonstrukcii v ėpochu postmoderna? Počemu iskusstvo stremitsja steret′ granicu meždu scenoj i real′noj žizn′ju? Sredi geroev knigi — Vsevolod Lisovskij, Boris Pavlovič, Pavel Prjažko, Boris JUchananov, Klim, Dmitrij Brusnikin, Ivan Vyrypaev, Michail Ugarov, JUrij Klavdiev i drugie.